Een nieuwe verslaving (mei 2011).

Ik heb dit weekend (naast het vissen) er een nieuwe verslaving bij gekregen. Namelijk het maken van karperpennen. Ik was al lang van plan om ermee te beginnen. Daarom had ik vorige maand maar vast een mooie kleine draaibank aangeschaft om m'n kunstwerkjes 'ahum' op te vervaardigen. Nadat ik vorige week mooi rond balsahout had binnen gekregen en er genoeg satéprikkers in de supermarkt te verkrijgen zijn, moest het er dit weekend van komen. En zo geschiedde. Ik had afgelopen week al een mal gemaakt uit een stukje MDF, puur op gevoel. Hier heb ik toen grof schuurpapier in gelijmd. Deze mal heb ik gebruikt om het drijflichaam in gewenste vorm te schuren. Wat er daarna gebeurde, zal ik jullie vertellen met behulp van wat foto's.

Foto 1

Nadat ik het drijflichaam in gewenste vorm heb gekregen, heb ik de toekomstige carpkiller behandeld met een mengsel van thinner en piepschuim. Dit schijnt goed te zijn voor de waterdichtheid en drijfvermogen van de dobber. Ook 'krimpt' het hout hiervan zodat het een stuk compacter en degelijker wordt.

Foto 2

De beits die je op de achtergrond ziet heeft ervoor gezorgd dat het geheel er in de toekomst niet al te bleekjes bij drijft. Dit is ook het punt dat ik voor het eerst geloof kreeg in een goede afloop. Maar je moet uiteraard nooit te vroeg juichen.

Foto 3

Om een goede grondlaag voor de fluoriserende antenne te verkrijgen, heb ik de het bovenste gedeelte van de pen in een blik witte verf gedoopt en hem daarna een nachtje met rust gelaten. Toen ik van het werk terug kwam, keek ik vrij tevreden naar het resultaat. En nadat ik wat lekkere brabantse worstenbroodjes had genuttigd, wilde ik zo snel mogelijk weer aan de slag.

Foto 4

Daarom nam ik maar eens een potje verf uit de modelbouw zaak erbij. Deze gebruikte ik om de antenne het oranjegevoel te geven. Nu begon het er toch echt op te lijken. Echter moest ik nu even wat ander vermaak verzinnen omdat ook deze verflaag de tijd nodig heeft om te drogen. Dus besloot ik mijn hengel en centerpin reel maar eens een schoonmaakbeurt te geven. Dit kan nooit kwaad natuurlijk. Toen de verf droog was, heb ik er koperdraad en borduurgaren bij gepakt om de pen te voorzien van een bevestigingspunt.

Het eindresultaat.

Nu moest er alleen nog een 'finishing touch' aan de dobber gegeven worden. Deze ging hem geven in de vorm van lekkere laag scheepslak. Tevreden kijk ik naar het eindresultaat. De dobber is zeker nog niet perfect. Maar voor een eerste prototype vind ik hem zeer geslaagd. Morgenvroeg zal blijken of hij zeewaardig is. Ik hoop het van harte!