Sunrise...sunrise....

Hier zijn enkele foto's die ik in november heb gemaakt toen ik vroeg aan het water arriveerde. Helaas deze dag geen vis gevangen. Maar zo'n begin van de dag is ook heel wat waard toch.

Penvissen op karper met een centerpin reel. (Gepubliceerd op www.centerpinvissen.nl)

Door een chronisch gebrek aan stromend water in mijn woonomgeving ben ik helaas niet in de positie om mijn centerpin reel regelmatig te gebruiken voor het doel waar hij oorspronkelijk voor bedoeld is. Het trotten met een dobber op barbeel of andere typische bewoners van stromend water. Het vissen met een centerpin reel spreekt mij hoe dan ook enorm aan. En omdat er in mijn omgeving wel degelijk mooi viswater is, maar dan in de vorm van sloten en weteringen, besloot ik een paar jaar geleden om het eens met een pennetje op karper te gaan proberen. Nu vraagt u zich af waarom met een centerpin reel en niet met een normale werpmolen. Het werpen met een normale werpmolen is zeker eenvoudiger dan met een centerpin reel, dat staat buiten kijf. Maar omdat het op deze kleine wateren niet nodig is om grote afstanden te werpen en de visserij meestal maar op enkele meters uit de kant plaatsvindt, weegt het werpgemak van een normale werpmolen niet op tegen het drilgenot van een centerpin reel.

De visserij vindt meestal slechts enkele meters uit de kant plaats.

Ook ben ik van mening dat tijdens de dril een centerpin in het voordeel is, doordat je de vis met je hand afremt. Daardoor voel je precies wat de vis doet, en kunt daar onmiddellijk op inhaken. Dat geeft ook iets extra’s aan het vissen. De eerste keer dat ik met een reel een karper haakte, schoot de adrenaline door mijn lijf. En dat heb ik nog steeds moet ik bekennen, zeker wanneer het een serieuzere vis betreft. Het materiaal dat ik gebruik op mijn thuiswateren, zal volgens de kenners waarschijnlijk veel te licht genoemd worden. Ik ondervind er het ultieme visgenot van. Zo gebruik ik als hengel de zogenaamde ‘specimen float’ van het merk JW Young&sons. Deze hengel is 3,90m lang. Voor de omstandigheden waar ik in vis ideaal. De hengel is heerlijk soepel, maar heeft toch een redelijke ruggengraat. In combinatie met mijn Okuma Kennet of Youngs’Ray walton centerpin reel vormt het de perfecte combo. Verder gebruik ik een nylon lijn van 0,22mm. Dit lijkt dun voor karper, maar als je voorzichtig drilt is het zeker te doen. Ik heb nog nooit een vis verspeeld door lijnbreuk. Ik gebruik nylon omdat er een redelijke rek in zit. Daardoor worden de klappen onder de kant samen met de hengel opgevangen. Nu heb je alleen nog wat karperpennetjes, knijplood, rubberen stuitjes en haken in de maat 8 of 10 nodig en het vissen kan beginnen. Ik ben een jaar geleden begonnen met een maken van mijn eigen pennetjes. Dit is niet alleen een zeer leuke bezigheid, ook is de voldoening om met een zelfgemaakte dobber een vis te vangen nog groter dan dat het met een gekocht exemplaar is. Vergelijk het maar met een vliegvisser die zijn eigen vliegen bindt.

Zelfgemaakte karperpennetjes.

De montage voor het penvissen is simpel. Nadat ik de lijn door de ogen van de hengel heb gehaald, schuif ik een rubber stuitje op de lijn. Nu kan de pen op de lijn geschoven worden. Ik gebruik echter meestal een adapter waardoor het verwisselen van de pen in een handomdraai gebeurd is. Dit is zeker gemakkelijk bij wisselende omstandigheden (wind, stroming). Onder het pennetje monteer ik 1 á 2 knijploodjes, afhankelijk van de gebruikte pen. Ik gebruik eigenlijk alleen maar pennetjes met een drijfvermogen van tussen de één en twee gram. Dat voldoet eigenlijk altijd. Het liefst vis ik zo licht mogelijk maar dat is niet altijd mogelijk. Wanneer het lood is gemonteerd, knoop ik de haak aan de lijn. Bij deze visserij maak ik nooit gebruik van onderlijnen, daardoor kan ik op elke gewenste diepte vissen, en is het alleen een kwestie van de dobber naar boven of beneden te verschuiven mocht je op een dieper of ondieper stuk aangekomen zijn. Ik monteer ook nog een knijploodje op zo’n 15 centimeter van de haak om het geheel stil op de bodem te laten liggen. Ik zet de pen altijd op overdiepte, daardoor voelt de vis bij een aanbeet niet direct weerstand waardoor hij minder argwaan krijgt. Na het optuigen van de hengel kan het daadwerkelijke vissen beginnen. Het is belangrijk om te letten op tekenen van aanwezigheid van karper. Deze tekenen kunnen bestaan uit bellenplakkaten, onnatuurlijk bewegend riet, staarten die boven water komen enz. enz. Wanneer er geen duidelijke aanwijzingen zijn dat er karper aanwezig is, dan begin ik met het maken van wat voerplekjes op veelbelovende plekken. Dit kan bijvoorbeeld bij duikers zijn, maar ook bij sluisjes, bruggetjes, rietkragen, leliebedden, bochten of kruisingen van sloten.

Een absolute hotspot waar vrijwel zeker karper in de buurt zal zitten.

Ik voer altijd met een mix van gekiemde hennep en zoete maïs. Net als barbeel is de karper gek op hennep, en blijven ze vaak erg lang op een vloerplekje hangen om er zeker van te zijn dat ze geen hennep over het hoofd hebben gezien. Wanneer ik een paar voerplekjes gemaakt heb, ga ik terug naar waar ik begonnen ben, en ga ik plekje voor plekje afvissen. Naar gelang de tekenen van activiteit blijf ik dan langer of korter op een plekje hangen. Wanneer je echter al zonder voor te voeren karper gespot hebt, kun je voorzichtig je met maïs beaasde haak in de vermoedelijke zwembaan van de vis laten zakken. Het is beter om nu niet bij te voeren omdat dit de vis onnodig af kan schrikken. Wanneer de karper het aas opmerkt, zal hij het in negen van de tien gevallen uiteindelijk ook pakken. Maar hier kan wel een zenuwslopend proces aan vooraf gaan. Er zijn dagen dat ze het zonder enige aarzeling pakken, maar er zijn ook dagen dat ze er eerst meerdere keren aan ‘proeven’ voordat ze het uiteindelijk durven in te nemen. Vooral de grotere exemplaren kunnen zeer wantrouwend reageren. Maar aangezien de vissen op mijn thuiswater zelden of nooit gevangen zijn, gaan ze vaak uiteindelijk toch overstag. En wanneer ze het aas eenmaal gepakt hebben, kan het spektakel beginnen. Na het zetten van de haak ontploft de sloot meestal. En gaat de vis van links naar rechts en probeert hij alle mogelijke obstakels op te zoeken. Wanneer je echter probeert om mee te lopen met de vis, zul je merken dat je de uitvallen vaak redelijk kunt pareren. Het gangbare formaat wat ik vang ligt zo tussen de 50 en 70 centimeter. Het zijn daardoor geen monsters maar op het lichte materiaal geven ze echte topsport. Dit jaar heb ik ook mijn PR naar boven bij mogen stellen naar 88 centimeter. Met die vis ben ik een dik half uur bezig geweest, en hij liet mij de gehele sloot zien, ik moest zeker 150 meter met de vis meelopen voor ik hem uiteindelijk kon landen. Ik was daarna wel zo blij als een klein kind.

 Ook dit soort vissen behoren tot de mogelijkheden al zullen ze zeker niet de hoofdmoot vormen.

Het moge duidelijk zijn. Ook zonder stromend water in de buurt kun je wel degelijk profijt en plezier halen uit het gebruik van een centerpin reel. En het is zeker eens aan te raden om op deze manier gebruik te maken van ons geliefde stukje sportvissertechniek.

 

Big wheel keep on turning! (Juli 2011)

Zondag 12 juni 2011,
Vandaag wil ik weer eens vroeg aan de waterkant zijn. Gisteravond heb ik ook een paar uurtjes gevist maar door de harde wind was er weinig tot geen activiteit. Als ik aan de waterkant arriveer ligt het water er bij als een spiegel. Dit geeft me moed. Snel mijn hengel optuigen en beginnen met vissen. Rustig sluip ik door het hoge gras. Dicht tegen de kant komen de bekende aasbellen omhoog en ik laat mijn pennetje rustig zakken. Mijn hengel leg ik op de grond om een sigaret op te steken. Maar daar krijg ik de kans niet voor want mijn pennetje wordt vrijwel direct weg getrokken. Ik vlieg naar mijn hengel, en door deze plotselinge beweging ontstaat er een aanzienlijke scheur in mijn broek. Maar gelukkig hangt er wel een vis aan de haak. Deze vis heeft duidelijk zin in een zondagsochtend gynastiek want hij gaat er als een speer vandoor. Na deze run is het echter snel afgelopen met zijn energie en na een kleine tien minuten kan ik de vis op de kant brengen. Geen slechte start, 64 centimeter.

Sportieve vis.

Doordat het gras nog nat is van de dauw is een onthaak mat niet nodig. Na een snelle foto kan ik de vis terug zetten. Hierna verkas ik naar de stek waar ik de vorige keer ook succesvol was. Ik leg een klein voerplekje aan en laat mijn pennetje wederom rustig zakken. Ook hier is snel activiteit, en binnen tien minuten haak ik wederom een vis. Deze is duidelijk kleiner maar doet toch zijn best om te ontkomen. Echter is er geen beginnen aan voor hem en na vijf minuten kan ik de vis scheppen. Een mooie kleine schubkarper ligt in mijn net, 52 centimeter.

52 centimeter.

Na deze vis is het helaas over met de activiteit en ik besluit rond het middaguur huiswaarts te keren.
Dinsdag 14 juni 2011,
Nadat ik de weerberichten heb bekeken voor de rest van de week ben ik tot de conclusie gekomen dat het de moeite is om vandaag er nog eens op uit te trekken. Vooral voor komend weekend zijn de voorspellingen slecht, dus is nu de gelegenheid om nog een vis te vangen, aangezien ik een beetje een mooi weer visser ben. Zeker als het penvissen betrefd. Nadat ik thuis snel wat heb gegeten ga ik weer richting waterkant. Gelukkig had ik nog maïs en hennep over van zondag, dus daar hoef ik me geen zorgen om te maken. Nadat ik mijn hengel heb opgetuigd, besluit ik het op dezelfde stek te gaan proberen als waar ik zondag mijn tweede vis ving. Ik maak wederom een klein voerplekje en rustig laat ik mijn pennetje zakken. Nu is er weinig tot geen activiteit op deze stek. En na een uurtje besluit ik het een stukje verderop te proberen. Hier is een mooi wierbed met wat rietstengels die boven het water uitsteken. Het ruikt hier naar karper. Ik voer een paar handjes recht voor mijn neus op een metertje uit de kant. Het is een goede keus om te verkassen want al snel zie ik de eerste vissen azen op mijn stek. En binnen tien minuten word mijn dobbertje resoluut weg getrokken. De vis knokt voor wat ie waard is. Maar doordat hij niet al te groot is kan ik onder de dril wat foto's maken. Dit leveren mooie plaatjes op. Zeker met die mooie lucht op de achtergrond.

Een knokkertje.

Tijdens de dril zie ik dat er een beter exemplaar is aangekomen op mijn voerstek. En ik doe mijn uiterste best om die niet te verjagen. Ik dril deze vis rustig uit en kan hem vrij snel landen. 56 centimeter. Mooi visje.

Mooi visje.

Nadat ik de vis heb terug gezet. Doe ik snel twee korrels verse maïs op mijn haak, en laat hem rustig op mijn stekje zakken. Binnen vijf minuten wordt het aas weer gegrepen en als ik aansla lijkt het wel even of ik vast zit. Maar dan komt er beweging in, en hoe! In een ruk verdwijnt er dertig meter lijn van mijn reel en de vis lijkt niet te stoppen. Ik kan niets inbrengen in het begin. En besluit dat het beter is om mee te lopen met de vis. Keer op keer probeerd hij alle mogelijke obstakels in de vorm van wierbedden en rietkragen op te zoeken. Er lijkt geen einde aan te komen, na twintig minuten heb ik nog steeds geen glimp van de vis kunnen opvangen. Wederom een run, dit keer minder fel. Ik voel dat de vis vermoeid begint te raken, net als mij overigens. Nu nog een geschikte plek vinden om de vis te scheppen. Ook dat lukt uiteindelijk. Na een kort gevecht onder de top kan ik de vis landen. Mijn hart slaat even over, dit is een hele beste vis. Misschien wel een persoonlijk record. Nadat ik de vis gemeten heb, heb ik reden tot juichen. 88 centimeter een verbetering van 4 centimeter. Ik sta ouderwets te trillen op mijn benen. Na wat foto's zet ik de vis terug in zijn element. Ik dacht alle vissen op dit water ondertussen wel een keer gevangen te hebben, maar de afgelopen weken ben ik al een paar keer flink verrast. Dat houdt het spannend natuurlijk! Als een blij kind keer ik hierna huiswaarts, het is ondertussen al flink donker geworden.

Nieuw persoonlijk record.

Driemaal is scheepsrij (Juni 2011)

Deze zaterdagmorgen moest het gaan gebeuren. Nadat ik afgelopen donderdag en gisteren al zonder succes pogingen gewaagd had om karper op het droge te krijgen. Deze dagen leverde slechts één ongewenste brasem op en één gemiste aanbeet. Het is taai op mijn thuiswater dit jaar, zeer taai. Ook frustreerde het mij enorm dat ik op die vieze brasem na, nog geen vis had gevangen op mijn zelf gemaakte karperpen. Allerlei gedachtes gingen door me heen...zou hij dan toch niet goed genoeg zijn om een karper te misleiden. Of had ik hem zoveel drijvermogen gegeven dat hij niet onder ging, al hing er een karper aan het aas. Gistermorgen had ik mezelf verslapen waardoor ik eigenlijk te laat aan het water was. Daardoor deed ik er te lang over om de vis te lokaliseren. Tegen de tijd dat ik ze gevonden had, was het al zo warm. Dat de activiteit nagenoeg tot nul gedaald was. Op einde kreeg ik dan zowaar nog een aanbeet, maar ik kwam niet verder dan een gat in de lucht slaan.
Vandaag een nieuwe kans. Ik moet en zal een karper vangen dit weekend. En aangezien ik vanavond andere verplichtingen heb, die waarschijnlijk zo zullen verlopen dat ik morgen het grootste gedeelte van de dag op de bank zal doorbrengen. Is dit mijn laatste kans. Om half vijf gaat de wekker. Dit keer lukt het me wel om op tijd wakker te worden godzijdank. Vlug douchen om wakker te worden. En even de hennep koken die ik vanaf gister heb laten weken. Nadat ik heb geconcludeerd dat ik niks ben vergeten, kan de reis naar de waterkant beginnen. Het is heerlijk zo 's ochtends vroeg. Er is veel activiteit in het buitengebied. Ook het dierenrijk weet waarschijnlijk dat het vanmiddag te warm wordt om actief bezig te zijn. Na een reis van tien minuten ben ik op plaats van bestemming. Ik zie al vele bellenplekken aan de oppervlakte. Het moet lukken vandaag denk ik bij mezelf. Eerst mijn hengel optuigen. En daarna ben ik 'ready for take-off'.

Ready for take-off

Nu kan de voettocht richting de bellensporen beginnen. De vis is volop aan het azen, daar doen ze bepaald niet geheimzinnig over. Ik laat mijn pennetje in een vermoedelijke zwemlijn van een vis zakken. De karper komt steeds dichterbij. Ik merk dat de adrealine begint te werken. Een mens heeft geen koffie nodig. Geef hem een hengel en blik maïs en hij of zij wordt vanzelf scherp. De dobber wordt even weg getrokken. Maar komt net zo snel weer boven. Dit gaat hem worden... Maar nee hoor verder teken van leven blijft uit. Dan weet ik al dat het wederom moeilijk gaat worden vandaag. Ik besluit het verderop te gaan proberen. Op de plek waar ik gister een aanbeet mistte. Hier is nog geen activiteit te bespeuren. Maar het is wel een stek waar ik ontspannen kan zitten en ook nog goed zicht op mijn zelfgemaakte kunstwerkje heb. Ik leg mijn aasje tussen de kant en een klein wierbedje in. En voer wat bij met een mix van gekookte hennep en maïs. Het wachte kan beginnen. Ondertussen komt er een boer op een trekker aan om een beregeningsinstallatie aan te zetten. Ik zie hier en daar vissen vluchten. Ik vertik het om weer te gaan verkassen. En ik bedenk me dat die straal die uit de installatie komt ook van pas kan komen. Doordat hij tot op de kant komt waar ik zit te vissen. Kan hij straks dienen als één grote onthakingsmat. Want doordat ik op een zeer stijle kant zit te vissen, is het haast onmogelijk om mijn onthaakmatje nat te maken mocht ik een vis vangen. Ik schrik op uit mijn gepraktiseer. Zie ik daar nu een bellenspoor naderen? Het lijkt er wel op. Minuten gaan voorbij maar wederom geen aanbeet. Maar dan, zonder enige inleiding verdwijnt mijn dobber de diepte in. Ik sla aan en...hangen! Deze onderzeeboot gaat er als torpedo vandoor. En rukt in één keer twintig meter lijn van mijn pin af. Nadat ik de eerste poging om los te raken geparreerd heb. Kan het kat en muis spel beginnen. De vis gaat van de ene naar de andere kant van de wetering. Dit is een beste, dat voel ik. Ik moet alle zeilen bijzetten om de vis uit de obstakels te houden. En om contact ermee te houden. Want zo nu en dan komt hij of zij keihard op me afgezwommen. Nadat ik ook een derde run in mijn voordeel heb beslist, begint het gevecht onder de top. Ik zie voor de eerste keer de vis. En ik mijn hart begint nog sneller te kloppen. Het is een spiegel of rijenkarper, zover ben ik nu al. Dat zou mijn eerste zijn op dit water. Deze vis wil ik hoe dan ook op de kant krijgen. Nadat ik de vis een paar keer heb laten 'draaien' is hij klaar om geschept te worden. Voorzichtig leidt ik hem mijn net in. En kan een kleine vreugdekreet niet onderdrukken. Wat een prachtvis. Eén brok spier. Niks geen boilliebig met overgewicht. En ook nog een vis die ik voor de eerste keer gevangen heb. Hier had ik tot vandaag alleen nog maar schubkarpers mogen vangen. En het is een beste. Ik pak mijn rolmaat erbij. En ik zie dat hij 73 centimeter is. Een hele mooie vis met dit lichte materiaal.

Driemaal is scheepsrij

Voorzichtig zet ik na het maken van de foto de vis weer terug in zijn element. Na even op adem te zijn gekomen. Zwemt hij rustig de diepte in. Zo nu kan ik ook even op adem komen. Ondanks dat ik vermoedt dat het op deze plek voorlopig wel afgelopen zal zijn. Probeer ik het nog een keer. Maar nu aan de andere kant. Opnieuw wat hennep en maïs erbij. En het wachten kan weer beginnen. Na een kwartiertje komt er weer een karper aanzwemmen. En hij blijft hangen bij mijn voerplekje. Ik zie hem van de bodem grazen. En af en toe komt zijn staart boven de oppervlakte. Dit is ook een flinke vis voor dit water weet ik dan. Heel langzaam nadert hij mijn aas. Mijn pennetje wordt heel subtiel weggetrokken en ik sla aan...mis! De vreugde van zo even maakt een kort moment plaats voor woede op mezelf. Maar snel realiseer ik me dat ik hoe dan ook mijn doel voor dit weekend bereikt heb. Jij komt de volgende keer aan de beurt denk ik bij mezelf. Ik kijk op de klok. En zie dat het tijd wordt om ermee te stoppen voor vandaag. Voldaan pak ik mijn spullen in en begin aan de reis huiswaarts. Het is flink warm. Eigenlijk geen weer om nog iets te gaan doen. Maar helaas moet ik nog rijlessen vanmiddag. Ja ach, het weekend is nu in ieder geval al geslaagd.

Gratis onthaakmat.

Een nieuwe verslaving (mei 2011).

Ik heb dit weekend (naast het vissen) er een nieuwe verslaving bij gekregen. Namelijk het maken van karperpennen. Ik was al lang van plan om ermee te beginnen. Daarom had ik vorige maand maar vast een mooie kleine draaibank aangeschaft om m'n kunstwerkjes 'ahum' op te vervaardigen. Nadat ik vorige week mooi rond balsahout had binnen gekregen en er genoeg satéprikkers in de supermarkt te verkrijgen zijn, moest het er dit weekend van komen. En zo geschiedde. Ik had afgelopen week al een mal gemaakt uit een stukje MDF, puur op gevoel. Hier heb ik toen grof schuurpapier in gelijmd. Deze mal heb ik gebruikt om het drijflichaam in gewenste vorm te schuren. Wat er daarna gebeurde, zal ik jullie vertellen met behulp van wat foto's.

Foto 1

Nadat ik het drijflichaam in gewenste vorm heb gekregen, heb ik de toekomstige carpkiller behandeld met een mengsel van thinner en piepschuim. Dit schijnt goed te zijn voor de waterdichtheid en drijfvermogen van de dobber. Ook 'krimpt' het hout hiervan zodat het een stuk compacter en degelijker wordt.

Foto 2

De beits die je op de achtergrond ziet heeft ervoor gezorgd dat het geheel er in de toekomst niet al te bleekjes bij drijft. Dit is ook het punt dat ik voor het eerst geloof kreeg in een goede afloop. Maar je moet uiteraard nooit te vroeg juichen.

Foto 3

Om een goede grondlaag voor de fluoriserende antenne te verkrijgen, heb ik de het bovenste gedeelte van de pen in een blik witte verf gedoopt en hem daarna een nachtje met rust gelaten. Toen ik van het werk terug kwam, keek ik vrij tevreden naar het resultaat. En nadat ik wat lekkere brabantse worstenbroodjes had genuttigd, wilde ik zo snel mogelijk weer aan de slag.

Foto 4

Daarom nam ik maar eens een potje verf uit de modelbouw zaak erbij. Deze gebruikte ik om de antenne het oranjegevoel te geven. Nu begon het er toch echt op te lijken. Echter moest ik nu even wat ander vermaak verzinnen omdat ook deze verflaag de tijd nodig heeft om te drogen. Dus besloot ik mijn hengel en centerpin reel maar eens een schoonmaakbeurt te geven. Dit kan nooit kwaad natuurlijk. Toen de verf droog was, heb ik er koperdraad en borduurgaren bij gepakt om de pen te voorzien van een bevestigingspunt.

Het eindresultaat.

Nu moest er alleen nog een 'finishing touch' aan de dobber gegeven worden. Deze ging hem geven in de vorm van lekkere laag scheepslak. Tevreden kijk ik naar het eindresultaat. De dobber is zeker nog niet perfect. Maar voor een eerste prototype vind ik hem zeer geslaagd. Morgenvroeg zal blijken of hij zeewaardig is. Ik hoop het van harte!

Uit op revanche (24-04-2011).

Gisteren heb ik opnieuw een poging gedaan om vriend karper op het droge te krijgen. Nadat ik vorige week zondag zonder resultaat op jacht was geweest, moest het er vandaag van echt van komen. De dag begon triest doordat ik naar de begrafenis moest van een goede bekende die door een motorongeluk veels te vroeg om het leven is gekomen. Ronald rust zacht! Het werd een emotioneel afscheid. En ik had 's middags echt de behoefte om even wat afleiding te zoeken. In plaats van die in de kroeg te gaan zoeken, besloot ik om even lekker een paar uurtjes aan de waterkant door te brengen. Dit bleek een juist besluit zo zou later blijken. Zo kwam het dat ik laat op de middag, zo rond een uurtje of 4 aan het water arriveerde. Nadat ik mijn hengel had opgetuigd, stippelde ik mijn plan uit voor vandaag. Doordat vorige week op het stuk waar ik toen viste de activiteit van de karper toch wel tegen viel. Viel mijn oog nu op een stuk waar ik in het verleden ook zeer goede vangsten geboekt heb. Dit stuk is iets dieper dan de rest van het water en eindigd bij een sluis wat al vaker een hotspot bleek te zijn. Dit stuk is echter omgeven door rietkragen en daardoor is er maar 1 stek die goed bevisbaar is. Deze stek is bovenop een duiker die een doorgang vormt naar een kleine zij-sloot waar ik in het verleden vis heb zien paaien.

Mijn jachtgebied van vandaag.

Nadat ik me bovenop de duiker had geinstalleerd, zag ik aan de overkant het riet zo nu en dan flink op en neer gaan. Dit moest goedkomen dacht ik in mezelf. En ik maakte met mais wat plekjes in een halve cirkel om me heen die ik goed kon bereiken met het lichte materiaal waarmee ik vis. Al snel bleek dat het toch wel weer taai zou worden vandaag. Activiteit was er genoeg, maar door het overvloedige aanbod aan natuurlijk voedsel was het nog niet zo eenvoudig om een vis te verleiding tot het pakken van het aas. Af en toe kreeg ik wel wat lichte aanbeten, maar deze zetten niet echt door. Maar ik zat er niet zo mee, het was heerlijk weer. En ik had in ieder geval de afleiding waar ik naar zocht. Ook wist ik dat de aanhouder zou winnen, en dat vroeg of laat een karper zich zou gaan vergissen. En dat gebeurde dan ook. Rond 17.00 zag ik wat bellensporen richting mijn pennetje gaan. Ik voelde mijn hartslag stijgen en durfde geen enkele beweging te maken omdat ik bang was de vis af te schrikken. De bellen kwamen steeds dichter bij en ik zag mijn dobber wat heen en weer dansen, een teken dat de vis niet ver weg van mijn aas kon zijn. Plotseling werd mijn pen een keer onder getrokken maar kwam net zo snel weer boven. Maar niet voor lang, in één ruk trok de karper de pen nu het diepe in. Voor mij het teken om de haak te zetten. Yes...hangen. De vis ging er meteen met een noodgang vandoor richting sluis. Daar probeerde hij het riet in te zwemmen, maar doordat ik flink tegen druk gaf, kon ik deze vluchtpoging parreren. Maar dit knokkertje gaf zich niet zomaar gewonnen en besloot het nu via de andere kant te proberen, met een zeer snelle en felle run trok hij zon 25 meter lijn van mijn reel. Hij probeerde keer op keer aan beide kanten van de wetering het riet in te duiken. Wat ook af en toe lukte, maar niet diep genoeg om de haak kwijt te raken. Plotseling zwom hij heel snel op me af, zodat het niet meeviel om de lijn strak te houden om te voorkomen dat hij de haak zou lossen. Gelukkig lukte dit uiteindelijk wel. En na wat typisch geknok onder de top, kon ik mijn tweede vis van het jaar scheppen. Wat een schitterende vis was dit. En wat een knokker. Het duurde maar liefst 20 minuten voordat hij het opgaf. Nadat ik hem had onthaakt, pakte ik de rolmaat erbij: precies zestig centimeter puur spier. Aan de rode vinnen kon ik zien dat hij van murgenlarven houdt. Dit is iets wat ik veel zie bij vissen uit dit water.

Mooie vis met rode vinnen.

Ik had na deze vangst het gevoel van euforie, maar wilde weer snel aan de gang om een volgend exemplaar buit te maken. Er was nog steeds veel activiteit te bespeuren, maar het lukte me niet om een tweede vis te vangen vandaag. Wel genoot ik erg van de omgeving. Wat een rust hier, en dat op tien minuten fietsen van huis. Ik zag nog een buizerd jagen, maar deze was te snel om op foto vast te leggen helaas.

Wat een rust.

Rond half negen vond ik het wel welletjes voor vandaag. Ik had toch een mooie vis gevangen. En wat ook belangrijk is, ik heb de vis weer gevonden waar ik vorige week zo naar op zoek was. Het is zeker dat ik snel weer terug kom op deze plek. Misschien morgen weer, alleen moet ik dan nog wel wat mais zien te regelen ergens aangezien de winkels dicht zijn door Pasen. Ach ik zie wel. De tweede is in ieder geval binnen voor dit jaar. Toch nog wat te vieren op het eind van deze trieste dag!

Tegenvallende Zondag (17-04-2011)

Afgelopen zondag ben ik voor nog maar de tweede keer dit jaar erop uit getrokken om de karper achter de schubben te zitten. En wel op mijn favoriete manier, namelijk met pen en centerpin reel. De planning was om 's ochtends vroeg erop uit te trekken. Echter doordat ik afgelopen zaterdag jarig ben geweest. En dat uiteindelijk toch vrij gezellig was geworden, moest ik door een lichte kater mijn schema aanpassen. Daardoor arriveerde ik pas aan het begin van de middag aan het water. Nadat ik mijn hengel had opgetuigd, ben ik heel voorzichtig langs het water gaan sluipen op zoek naar actieve karper. Deze was helaas niet te vinden. Tijdens mijn eerste sessie had ik al ervaren dat ze op dit water nog niet bepaald 'los' zijn. En heb ik toen met geluk een vals gehaakt schubkarpertje mogen landen van zo'n 50 centimeter. Dit was vorig jaar wel anders toen waren dagen met 5 vissen op een dag rond deze tijd geen uitzondering. Wellicht is het water nog aan de koude kant. Maar dat zal met het huidige weer ook zo opgelost zijn. Doordat er geen actieve karper te bespeuren was, ben ik maar begonnen bij een meestal succesvolle stek rond deze tijd. Deze stek ligt langs een provenciale die over het water heen loopt. Daardoor is er een mooie brug waar de karper graag onder ligt en zich niet lijkt te storen aan het verkeer wat erover heen komt. Jammer genoeg viel het niet mee om mijn aas op 1 plek te houden, door de stroming en het vele drijfvuil wat aan de lijn bleef hangen. En na een uurtje geen actie te hebben gehad, besloot ik om de weg over te steken en het aan de andere kant te gaan proberen.

Eerste stek zonder succes.

Toen ik aan de andere kant van de weg was aangekomen. Was er ook hier in het begin weinig actie waar te nemen. Toch maar even wat maiskorrels voor een duikertje gevoerd. En hier mijn pennetje laten zakken. Na een minuut of 10 zag ik toch wat aasbelletjes op deze stek. En nu begon de spanning op te lopen. Mijn pennetje waggelde wat heen en weer, en opeens werd hij resoluut onder getrokken. Met een snelle beweging sloeg ik aan..... mis. Binnensmonds vloekte ik wat. Maar ja daar vang je uiteindelijk ook niets mee. Na het nog even zonder succes op deze plek geprobeerd te hebben, ben ik maar een stukje verder gaan kijken. Hier liggen een paar houten bruggetjes en is het water vrij ondiep, een stukje wat vorig jaar veel vis heeft opgeleverd aan het begin van het seizoen.

Stek nummer 3

Hier zag ik onder het bruggetje enige activiteit in de vorm van bellen en af en toe een golf van een kerende vis. Maar hoe ik ook mijn best deed om de vis te verleiden met een lekker hapje mais. Het wilde maar niet lukken. Toch genoot ik erg van de dingen om me heen: het uitzicht op het bos, het water, en de lammetjes die vrolijk in de weide rondliepen. Een echt voorjaarsgevoel kwam bij me opzetten. En ik besloot me niet gek te laten maken door de afwezigheid van vis. Want ook met vissen geldt: sometimes you win, sometimes you lose. Ik kon me wel verheugen op de aandacht van enkele jeugdige toeschouwers, die niet echt leken te begrijpen wat ik daar aan het doen was in het gras.

Jeugdige toeschouwers.

Na het opnieuw ongeveer een uurtje te hebben volgehouden op deze stek, en er geen enkele interesse in mijn aas leek te zijn. Vond ik het wel welletjes en besloot het nog even te proberen op de stek waar ik eerder een aanbeet niet had weten te verzilveren. Het moest toch lukken dacht ik. Maar daar dacht de vis vandaag anders over, en zo zat er helaas geen laat verjaardagskado in de vorm van een karper in. Het werd tijd om naar huis te gaan. Vandaag was de vis de winnaar. Maar daar zal ongetwijfeld snel verandering in komen. Volgende keer ga ik een ander stuk van dit water proberen. Daar heb ik vorig jaar ook veel succes geboekt en misschien dat de vis daar nu massaal bij elkaar ligt. Vandaag is in ieder geval wel weer bevestigd dat geen jaar hetzelfde is. Daar hebben ze bij een reclame nog ooit een mooie spreuk bij bedacht: In het verleden behaalde resultaten.....