Vandaag wil ik weer eens vroeg aan de waterkant zijn. Gisteravond heb ik ook een paar uurtjes gevist maar door de harde wind was er weinig tot geen activiteit. Als ik aan de waterkant arriveer ligt het water er bij als een spiegel. Dit geeft me moed. Snel mijn hengel optuigen en beginnen met vissen. Rustig sluip ik door het hoge gras. Dicht tegen de kant komen de bekende aasbellen omhoog en ik laat mijn pennetje rustig zakken. Mijn hengel leg ik op de grond om een sigaret op te steken. Maar daar krijg ik de kans niet voor want mijn pennetje wordt vrijwel direct weg getrokken. Ik vlieg naar mijn hengel, en door deze plotselinge beweging ontstaat er een aanzienlijke scheur in mijn broek. Maar gelukkig hangt er wel een vis aan de haak. Deze vis heeft duidelijk zin in een zondagsochtend gynastiek want hij gaat er als een speer vandoor. Na deze run is het echter snel afgelopen met zijn energie en na een kleine tien minuten kan ik de vis op de kant brengen. Geen slechte start, 64 centimeter.
Sportieve vis.
Doordat het gras nog nat is van de dauw is een onthaak mat niet nodig. Na een snelle foto kan ik de vis terug zetten. Hierna verkas ik naar de stek waar ik de vorige keer ook succesvol was. Ik leg een klein voerplekje aan en laat mijn pennetje wederom rustig zakken. Ook hier is snel activiteit, en binnen tien minuten haak ik wederom een vis. Deze is duidelijk kleiner maar doet toch zijn best om te ontkomen. Echter is er geen beginnen aan voor hem en na vijf minuten kan ik de vis scheppen. Een mooie kleine schubkarper ligt in mijn net, 52 centimeter.
52 centimeter.
Na deze vis is het helaas over met de activiteit en ik besluit rond het middaguur huiswaarts te keren.
Dinsdag 14 juni 2011,
Nadat ik de weerberichten heb bekeken voor de rest van de week ben ik tot de conclusie gekomen dat het de moeite is om vandaag er nog eens op uit te trekken. Vooral voor komend weekend zijn de voorspellingen slecht, dus is nu de gelegenheid om nog een vis te vangen, aangezien ik een beetje een mooi weer visser ben. Zeker als het penvissen betrefd. Nadat ik thuis snel wat heb gegeten ga ik weer richting waterkant. Gelukkig had ik nog maïs en hennep over van zondag, dus daar hoef ik me geen zorgen om te maken. Nadat ik mijn hengel heb opgetuigd, besluit ik het op dezelfde stek te gaan proberen als waar ik zondag mijn tweede vis ving. Ik maak wederom een klein voerplekje en rustig laat ik mijn pennetje zakken. Nu is er weinig tot geen activiteit op deze stek. En na een uurtje besluit ik het een stukje verderop te proberen. Hier is een mooi wierbed met wat rietstengels die boven het water uitsteken. Het ruikt hier naar karper. Ik voer een paar handjes recht voor mijn neus op een metertje uit de kant. Het is een goede keus om te verkassen want al snel zie ik de eerste vissen azen op mijn stek. En binnen tien minuten word mijn dobbertje resoluut weg getrokken. De vis knokt voor wat ie waard is. Maar doordat hij niet al te groot is kan ik onder de dril wat foto's maken. Dit leveren mooie plaatjes op. Zeker met die mooie lucht op de achtergrond.
Een knokkertje.
Tijdens de dril zie ik dat er een beter exemplaar is aangekomen op mijn voerstek. En ik doe mijn uiterste best om die niet te verjagen. Ik dril deze vis rustig uit en kan hem vrij snel landen. 56 centimeter. Mooi visje.
Mooi visje.
Nadat ik de vis heb terug gezet. Doe ik snel twee korrels verse maïs op mijn haak, en laat hem rustig op mijn stekje zakken. Binnen vijf minuten wordt het aas weer gegrepen en als ik aansla lijkt het wel even of ik vast zit. Maar dan komt er beweging in, en hoe! In een ruk verdwijnt er dertig meter lijn van mijn reel en de vis lijkt niet te stoppen. Ik kan niets inbrengen in het begin. En besluit dat het beter is om mee te lopen met de vis. Keer op keer probeerd hij alle mogelijke obstakels in de vorm van wierbedden en rietkragen op te zoeken. Er lijkt geen einde aan te komen, na twintig minuten heb ik nog steeds geen glimp van de vis kunnen opvangen. Wederom een run, dit keer minder fel. Ik voel dat de vis vermoeid begint te raken, net als mij overigens. Nu nog een geschikte plek vinden om de vis te scheppen. Ook dat lukt uiteindelijk. Na een kort gevecht onder de top kan ik de vis landen. Mijn hart slaat even over, dit is een hele beste vis. Misschien wel een persoonlijk record. Nadat ik de vis gemeten heb, heb ik reden tot juichen. 88 centimeter een verbetering van 4 centimeter. Ik sta ouderwets te trillen op mijn benen. Na wat foto's zet ik de vis terug in zijn element. Ik dacht alle vissen op dit water ondertussen wel een keer gevangen te hebben, maar de afgelopen weken ben ik al een paar keer flink verrast. Dat houdt het spannend natuurlijk! Als een blij kind keer ik hierna huiswaarts, het is ondertussen al flink donker geworden.
Nieuw persoonlijk record.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten