Vandaag een nieuwe kans. Ik moet en zal een karper vangen dit weekend. En aangezien ik vanavond andere verplichtingen heb, die waarschijnlijk zo zullen verlopen dat ik morgen het grootste gedeelte van de dag op de bank zal doorbrengen. Is dit mijn laatste kans. Om half vijf gaat de wekker. Dit keer lukt het me wel om op tijd wakker te worden godzijdank. Vlug douchen om wakker te worden. En even de hennep koken die ik vanaf gister heb laten weken. Nadat ik heb geconcludeerd dat ik niks ben vergeten, kan de reis naar de waterkant beginnen. Het is heerlijk zo 's ochtends vroeg. Er is veel activiteit in het buitengebied. Ook het dierenrijk weet waarschijnlijk dat het vanmiddag te warm wordt om actief bezig te zijn. Na een reis van tien minuten ben ik op plaats van bestemming. Ik zie al vele bellenplekken aan de oppervlakte. Het moet lukken vandaag denk ik bij mezelf. Eerst mijn hengel optuigen. En daarna ben ik 'ready for take-off'.
Ready for take-off
Nu kan de voettocht richting de bellensporen beginnen. De vis is volop aan het azen, daar doen ze bepaald niet geheimzinnig over. Ik laat mijn pennetje in een vermoedelijke zwemlijn van een vis zakken. De karper komt steeds dichterbij. Ik merk dat de adrealine begint te werken. Een mens heeft geen koffie nodig. Geef hem een hengel en blik maïs en hij of zij wordt vanzelf scherp. De dobber wordt even weg getrokken. Maar komt net zo snel weer boven. Dit gaat hem worden... Maar nee hoor verder teken van leven blijft uit. Dan weet ik al dat het wederom moeilijk gaat worden vandaag. Ik besluit het verderop te gaan proberen. Op de plek waar ik gister een aanbeet mistte. Hier is nog geen activiteit te bespeuren. Maar het is wel een stek waar ik ontspannen kan zitten en ook nog goed zicht op mijn zelfgemaakte kunstwerkje heb. Ik leg mijn aasje tussen de kant en een klein wierbedje in. En voer wat bij met een mix van gekookte hennep en maïs. Het wachte kan beginnen. Ondertussen komt er een boer op een trekker aan om een beregeningsinstallatie aan te zetten. Ik zie hier en daar vissen vluchten. Ik vertik het om weer te gaan verkassen. En ik bedenk me dat die straal die uit de installatie komt ook van pas kan komen. Doordat hij tot op de kant komt waar ik zit te vissen. Kan hij straks dienen als één grote onthakingsmat. Want doordat ik op een zeer stijle kant zit te vissen, is het haast onmogelijk om mijn onthaakmatje nat te maken mocht ik een vis vangen. Ik schrik op uit mijn gepraktiseer. Zie ik daar nu een bellenspoor naderen? Het lijkt er wel op. Minuten gaan voorbij maar wederom geen aanbeet. Maar dan, zonder enige inleiding verdwijnt mijn dobber de diepte in. Ik sla aan en...hangen! Deze onderzeeboot gaat er als torpedo vandoor. En rukt in één keer twintig meter lijn van mijn pin af. Nadat ik de eerste poging om los te raken geparreerd heb. Kan het kat en muis spel beginnen. De vis gaat van de ene naar de andere kant van de wetering. Dit is een beste, dat voel ik. Ik moet alle zeilen bijzetten om de vis uit de obstakels te houden. En om contact ermee te houden. Want zo nu en dan komt hij of zij keihard op me afgezwommen. Nadat ik ook een derde run in mijn voordeel heb beslist, begint het gevecht onder de top. Ik zie voor de eerste keer de vis. En ik mijn hart begint nog sneller te kloppen. Het is een spiegel of rijenkarper, zover ben ik nu al. Dat zou mijn eerste zijn op dit water. Deze vis wil ik hoe dan ook op de kant krijgen. Nadat ik de vis een paar keer heb laten 'draaien' is hij klaar om geschept te worden. Voorzichtig leidt ik hem mijn net in. En kan een kleine vreugdekreet niet onderdrukken. Wat een prachtvis. Eén brok spier. Niks geen boilliebig met overgewicht. En ook nog een vis die ik voor de eerste keer gevangen heb. Hier had ik tot vandaag alleen nog maar schubkarpers mogen vangen. En het is een beste. Ik pak mijn rolmaat erbij. En ik zie dat hij 73 centimeter is. Een hele mooie vis met dit lichte materiaal.
Driemaal is scheepsrij
Voorzichtig zet ik na het maken van de foto de vis weer terug in zijn element. Na even op adem te zijn gekomen. Zwemt hij rustig de diepte in. Zo nu kan ik ook even op adem komen. Ondanks dat ik vermoedt dat het op deze plek voorlopig wel afgelopen zal zijn. Probeer ik het nog een keer. Maar nu aan de andere kant. Opnieuw wat hennep en maïs erbij. En het wachten kan weer beginnen. Na een kwartiertje komt er weer een karper aanzwemmen. En hij blijft hangen bij mijn voerplekje. Ik zie hem van de bodem grazen. En af en toe komt zijn staart boven de oppervlakte. Dit is ook een flinke vis voor dit water weet ik dan. Heel langzaam nadert hij mijn aas. Mijn pennetje wordt heel subtiel weggetrokken en ik sla aan...mis! De vreugde van zo even maakt een kort moment plaats voor woede op mezelf. Maar snel realiseer ik me dat ik hoe dan ook mijn doel voor dit weekend bereikt heb. Jij komt de volgende keer aan de beurt denk ik bij mezelf. Ik kijk op de klok. En zie dat het tijd wordt om ermee te stoppen voor vandaag. Voldaan pak ik mijn spullen in en begin aan de reis huiswaarts. Het is flink warm. Eigenlijk geen weer om nog iets te gaan doen. Maar helaas moet ik nog rijlessen vanmiddag. Ja ach, het weekend is nu in ieder geval al geslaagd.
Gratis onthaakmat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten